مسعود بهنود از بی‌بی‌سی رفت

این روزنامه‌نگار ایرانی از سال ۱۳۷۴ تولید محتوا برای بخش فارسی رادیو بی‌بی‌سی را با مرور روزانه مطبوعات آغاز کرد. بهنود هر شب مهم‌ترین گزارش‌ها، مطاحبه‌ها و گاه اخبار اختصاصی و مهم روزنامه‌های چاپ تهران را برای مخاطبان مرور می‌کرد. این برنامه تا زمان دستگیری‌اش در دوره اصلاحات ادامه داشت.

سردبیر روزنامه آیندگان با اقامت در اروپا، برنامه مرور روزنامه‌هایش را از سر گرفت و با تاسیس تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی، او یک برنامه هفتگی برای این رسانه ساخت که مفصل‌تر به مرور مطالب و حال و هوای مطبوعات ایران پرداخت که این‌بار گستره‌اش از تهران هم فراتر رفته بود. این برنامه ۵ سال تداوم داشت.

بهنود سپس به رادیو بازگشت و برنامه‌ای هفتگی برای معرفی کتاب‌های فارسی چاپ ایران ساخت که این برنامه هم ۵ سالی دوام داشت.

گفته می‌شود جدایی بهنود از بی‌بی‌سی تصمیمی شخصی بوده است برای تمرکز بر کتاب‌های نیمه‌کاره‌اش. او در صفحه شخصی‌اش در شبکه اجتماعی اینستاگرام، چند باری درباره کتاب‌های نیمه‌کاره‌اش و از جمله خاطرات ۵ دهه روزنامه‌نگاری خود صحبت کرده است.

با این‌که تصمیم بهنود تصمیم شخصی عنوان گرفته اما برخی از کارشناسان رسانه معتقدند این جدایی بی‌ارتباط با فضای حاکم بر رسانه‌های فارسی خارج از کشور در یک‌سال اخیر نیست. بر اساس یافته‌های خبرنگار انصاف نیوز، از سال پیش و هم‌زمان با ناآرامی‌های اجتماعی پدید آمده پس از فوت مهسا امینی، رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور دچار چنددستگی و بروز اختلاف نظرهای شدید در نحوه پوشش اخبار و رویدادهای مرتبط با آن ناآرامی‌ها شدند. برچسب‌هایی مانند تندرو – کندرو، سلطنت‌طلب – محور مقاومتی، برانداز-جاسوس جمهوری‌اسلامی و… از برداده‌های این اختلافات بود که در فضاهای غیررسمی ژورنالیسم ایرانی به گوش می‌رسید.

پس‌لرزه‌های اعتراض موسوم به زن، زندگی، آزادی، تا همین امروز رسانه‌های فارسی‌زبان را زیر و زبر کرده است؛ جدایی بسیاری از روزنامه‌نگاران و ژورنالیست‌ها از رسانه‌های محل فعالیت خود، تغییر دفتر مرکزی ایران‌اینترنشنال از لندن به نیویورک و اعلام تعطیلی من و تو تنها بخشی از این تحولات تلقی می‌شود که جدایی بهنود از بی‌بی‌سی پس از ۲۸ سال را هم می‌توان در چارچوب آن تحلیل کرد.