مرمت تابلوی یک تشییع جنازه مقابل چشم مردم
مسئولان موزه اورسی قصد دارند یک شاهکار عظیم از «گوستاو کوربه» را در مقابل چشم بازدیدکنندگان مرمت کنند.
پس از ۱۷۵ سال، عزادارانی که «گوستاو کوربه» به تصویر کشیده است، همچنان دل‌های امروزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. واضح‌ترین دلیل این است که این نقاشی به طور جسورانه‌ای با موضوع همیشگی انسان روبه‌رو می‌شود و این کار را در مقیاس بزرگ انجام می‌دهد. اما تأثیر عاطفی در جزئیات نهفته است: قبر تازه حفر شده‌ای که در پایین بوم به چشم می‌خورد، سگ معصومی که وارد صحنه شده است، پسربچه‌ای که زیر صلیب مراسم به یک بزرگ‌تر نگاه می‌کند و از او آرامش می‌خواهد. مسئله اینجاست که در این نقاشی هیچ‌گونه آرامشی نمی‌تواند وجود داشته باشد و این دقیقاً نقطه واقع‌گرایی است؛ جنبشی که «مراسم دفن در ارنان»(Ornans) با ظاهر جنجالی خود در سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۸۵۱ در نمایشگاه «سالن پاریس» به آن اشاره کرد.
این اثر از زمان افتتاح موزه «اورسی» در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی به عنوان یک شاهکار در مرکز مجموعه موزه قرار گرفته است و از این رو نسل‌های مختلف بازدیدکنندگان در ذهنشان سوالات مختلفی را مطرح می‌کنند. از جمله آن‌ها: این افراد چه کسانی هستند؟ چرا در لبه قبر یک جمجمه و استخوان دیده می‌شود؟ و دقیقاً چه کسی دفن شده است؟
اما در طول سال آینده، بازدیدکنندگان موزه بازدید متفاوتی از این نقاشی را تجربه خواهند کرد؛ چراکه نقاشی ۶ متری «کوربه» پشت دیواری از پلکسی گلاس قرار گرفته است و در حال مرمت کامل در معرض دید عموم قرار دارد.
موزه در بیانیه‌ای گفت: «هدف از کار ترمیم این است که هماهنگی رنگی اصلی این شاهکار را تا جایی که ممکن است بازیابی کنیم.»
این تابلو نقاشی تقریبا نیم‌قرن دست‌نخورده باقی مانده است. مرمت آن با برداشتن دقیق کثیفی‌ها از سطح نقاشی آغاز خواهد شد و سپس لایه‌های ورنی (بسیاری از آن‌ها که به طور نادرست اعمال شده‌اند) که رنگ‌های اصلی ترکیب «کوربه»را پنهان کرده‌اند، به تدریج نازک خواهند شد.
در نقاشی ترک‌ها و پارگی‌های ریزی وجود دارد و بخشی از مشکل به خود بوم مربوط می‌شود. «کوربه» این اثر را در خانه پدربزرگش «ارنان» خلق کرده و به مواد بومی زادگاهش تکیه کرده است. پارچه بوم این نقاشی یک پارچه زبر و شل بافته است که برای نگه داشتن این مقدار رنگ مناسب نیست. موضوع اثر ممکن است سنگین باشد، اما سبک ضخیم و ایمپاستو کورتو نیز سنگین بوده است.
این وزن، علاوه بر ناپایداری برخی از مواد در نواحی که چندین لایه روی هم قرار گرفته است، باعث مشکلاتی در زمان «کوربه» نیز شده بود؛ به طوری که نقاش در سال ۱۸۶۴ از آن اثر به عنوان یک اثر «آسیب‌دیده» یاد کرده بود.
به طور طبیعی، حمل یک بوم با این اندازه و وزن باعث تسریع در تغییر شکل می‌شود. و در سال‌های اولیه که این نقاشی خلق شده بود، این اثر بسیار جابه‌جا شد. در سه دهه پس از اهدای آن به لوور در سال ۱۸۸۱، سوابق نشان می‌دهند که حدود ۲۰ بار این نقاشی نصب یا جداسازی شده است. متخصصان موزه اورسی دوباره این کار را انجام خواهند داد. احتمالاً یک قاب جدید نیز در نظر گرفته خواهد شد.
دیدگاه