پرتره‌ای از شهید حاجی‌زاده رونمایی شد؛ ایران یکپارچه در «بنای فرهنگ»
حسین عصمتی برای شهادت سرتیپ پاسدار حاجی‌زاده یک نقاشی پرتره از ایشان ترسیم کرد و همچنین «بنای فرهنگ» نیز دیگر اثر اوست که هدف خلق آن، تصویر کردن ایرانِ یکپارچه بوده است.
حسین عصمتی هنرمند نگارگر و نقاش برای شهادت سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی‌زاده، پرتره‌ای از ایشان با تکنیک آبرنگ و در اندازه حدوداً ۳۵ در ۵۰ ترسیم کرده است.
عصمتی درباره چرایی خلق این پرتره گفت: شهید حاجی زاده شاخص‌ترین فردی است که این برتری نظامی را برای ایران فراهم کرده است. او شاید پرتلاش ترین، البته از دیدگاه من، در عرصه حفظ و تعالی ایران اسلامی باشد یا حداقل نتیجه این تلاش را می‌بینیم. به همین دلیل دوست داشتم کاری برای ایشان انجام بدهم.
اثر «بنای فرهنگ» در اندازه ۲۰۰ در ۱۶۰ سانتی‌متر با تکنیک اکریلیک روی بوم یکی از آثاری است که حسین عصمتی قبلاً ترسیم کرده بود اما به مناسبت شرایط کنونی و همدلی مردم برای مبارزه با رژیم صهیونسیتی منتشر شد.
حسین عصمتی درباره این اثر به خبرنگار مهر توضیحاتی ارائه کرد که به شرح زیر است:
«در مورد مضمون نگاره «بنای فرهنگ»، یادآوری نکته ای ضروری است که تمدن‌های اصیل و ریشه دار، دارای یک روند تاریخی پیوسته هستند. علیرغم تغییر و تحولات گوناگون، در نهایت با یک شخصیت شناخته می‌شوند و به تعبیری ماهیت یگانه‌ای دارند.
در روند تاریخی اقوام، نمی‌توان گذشته را نادیده گرفته یا حال را منکر شد. البته می‌توان با تجزیه و تحلیل درست و منطقی و به دور از هیجانات زود گذر، از وقایع عبرت گرفت. تمدن یک سرزمین چند هزارساله مانند سرزمین ایران که در تاریخ مسیری را طی کرده، علیرغم فراز و فرودها، دارای چنین پیوستگی در فرهنگ و تمدن است؛ دوگانه ای که گاهی از ایران باستان و ایران اسلامی، در گفتار و نوشتار دیده می‌شود و مخاطب را در شرایطی قرار می‌دهد که یکی از آنها را انتخاب کند، در واقعیت وجود ندارد. خواسته یا ناخواسته، قرار دادن این ۲ مرحله تاریخی در مقابل هم، منجر به نادیده گرفتن دیگری و پراکندگی می شود.
اقوام پیش از هخامنشی، از پیشینیان و تمدن های دیگر بهره برده‌اند. هخامنشیان از اقوام پیشین خود، عناصری به عاریت گرفته و آن را از آن خود کرده‌اند. حتی گاهی از هنرمندان تمدن های دیگر برای خلق آثار بهره بردند اما هنر هخامنشی را به وجود آوردند و ما آن را با عنوان هنر هخامنشیان می‌شناسیم؛ پارت‌ها، ساسانیان و … چنین کرده‌اند.
ایرانیان در دوره اسلامی نیز بر اساس آموزه های اسلامی، به شیوه اسلاف خود عمل کرده و با گزینش و بهره گیری از عناصر هنری و فرهنگی پیش از اسلام، فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی را پایه‌ریزی کردند. ایرانیان همچنان که از فرهنگ و تمدن خود محافظت می کردند، آن را گسترش هم می‌دادند. این موضوع سبب پیوستگی و یک پارچگی فرهنگ و هنر ایران می‌شود. حافظان تمدن و فرهنگ ایرانی، از ارزش‌های اخلاقی و انسانی پاسداری می‌کردند. پاسداران فرهنگ و تمدن ایران، پیش از اسلام و دوران اسلامی، با جریان بخشیدن به فرهنگ ایران در حوزه ادبیات، هنر، اخلاق، فتوت و به طور کل در جریان زندگی، از آن محافظت کرده و کاخی بلند، بنا نهادند. این نگاه به فرهنگ و تمدن ایرانی که دوره‌های مختلف تاریخ ایران را در یک محور قرار می‌دهد و مکمل هم می‌داند، سبب طراحی و خلق اثر «بنای فرهنگ» شده است.
اثر «بنای فرهنگ»، روایتگر است و هدف از خلق آن، تصویر کردنِ ایرانِ یکپارچه، از نظر تاریخی و ارج نهادن بر تلاش بی وقفه ایرانیان برای حفظ این «دیار دیرین» در ادوار مختلف است. به این منظور و به صورت نمادین، سربازی از دوره هخامنشی و سربازی از دوره اسلامی طراحی و تصویر شده است. این سربازان در حال محافظت از بنایی هستند، که عناصر فرهنگی و تمدنی گوناگونی از دوره های مختلف ایران بر آن حک شده است. بنایی که نمادی از ایرانِ یگانه است. تصویر جهان پهلوان تختی، به عنوان نماد پهلوانی و فتوت. ابوالقاسم فردوسی حکیم و شاعر حماسه‌های انسانی. هنرمند نگارگر، نمادی از هنر ایران. چوگان باز، نمادی از جامعه پویا و سرزنده ایرانی. تصویری آشنا از ساسانیان و تاییدات ایزدی. شعری معروف از سعدی که بیان گر نگاه عاشقانه و دوام فرهنگ ایرانی است. در میان رواق این بنا، درِ نیمه باز، با تزیینات اسلامی، چشم اندازی از باغ و صبحگاه را تداعی می کند. صبحگاهی که آغازگر است.
از طرفی عناصر تصویری، چنان در کنار هم قرار گرفته‌اند، که گویی این سربازان به همراه تصویرهای حک شده بر دیوار بنا، محوری از مدافعانِ در حال محافظت از بنا و باغ هستند. بر روی در، اشعار متعددی از فردوسی دیده می شود. همچنین از اشعار شاعر معاصر حسین گل گلاب هم بهر گرفته شده است. برخی از اشعار برای حفظ این سرزمین، از دست دشمن دعا می‌کند.
ز تو دور باد آز و چشم نیاز مبادا به تو دست دشمن دراز
همه یکدلانند یزدان شناس به نیکی ندارند از بد هراس
دریغ است ایران که ویران شود کنام پلنگان و شیران شود
ای ایران ای مرز پر گهر ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان پاینده مانی تو جاودان
تعدادی از ابیات یادآوری می‌کند، که ایران، همچو باغی است که از پیشینیان به ما رسیده و ما باید از آن محافظت کنیم. همراه سربازان و افسران عرصه فرهنگ که در نقاط مختلف بنا تصویر شده اند و به شکل نمادین، جریان بخش فرهنگ و تمدن ایران هستند، سربازان نظامی نیز باید با تمام تجهیزات از حدود و ثغور این مرز و بوم حفاظت کنند.»
دیدگاه