آقای فراستی، شما هم که مبتذل شدی

رخ به رخ برنامه‌ای جدید محصول گروه اجتماعی شبکه دو به تهیه کنندگی مهدی بابایی، کارگردانی حسین فاطمیان و نویسندگى یاسر حقیقى پور است. برنامه‌ای که بیشتر شبیه یک تئاتر و زندگی واقعی‌ست و قرار است مخاطب با رخی از میهمان مواجه شود که تاکنون آن را ندیده ست.

دامون قنبرزاده در این باره نوشت: ترکیب حسن ریوندی و مسعود فراستی در برنامه‌ی گفت‌وگومحوری با نام «رخ‌به‌رخ» که قرار است به‌زودی پخش شود، ترکیب عجیبی‌ست. طبعاً تنها بخش‌هایی از آنونس برنامه را در اینستاگرام دیده‌ام اما همین کافی‌ست. یک به‌اصطلاح استندآپ کمدین و یک منتقد به‌اصطلاح جدی سینما و هنر، رودرروی مجری نشسته‌اند. گپ می‌زنند. می‌خندند و لابد ـ اگر برنامه را کامل تماشا کنید ـ کل‌کل می‌کنند و مزه می‌ریزند. این ترکیبِ ـ به قول معروف ـ «سمی»، حرف‌های زیادی در خود دارد.

من هیچ‌وقت مانند خیلی‌ها که از مسعود فراستی متنفر هستند، از او متنفر نبوده‌ام. دلایلی دارد که بماند. اما حسن ریوندی به نظر من ـ که کار استندآپ کمدین‌های معروف دنیا را تا حدی دنبال کرده‌ام و می‌دانم با چه چیزهای عجیبی بازی می‌کنند، به فکر فرو می‌برند و غالباً خنده‌ای تلخ می‌گیرند ـ در بهترین حالت ممکن یک «مقلد صدا» و «جُک‌گو» و در خوش‌بینانه‌ترین حالت یک «عادی‌ساز شرایط وخیم مملکت» است. البته که قرار نیست با ژست روشنفکرنمایانه کار ایشان را به هیچ بگیرم. ضمن این‌که اصلاً توانایی مقابله کردن با میلیون‌ها طرفدار حسن ریوندی را ندارم!

حالا یک «منتقد هنری» و یک «بذله‌گوی اجتماعی» به برنامه‌ای دعوت شده‌اند. اشخاصی که از هر جهت شرایط و امکانات و تریبون و احتمالاً دست‌های پشت‌ پرده برای‌شان مهیا بوده تا حکمرانی کنند و پول در بیاورند. حالا هر دوی‌شان پشت یک میز چوبی قیمتی نشسته‌اند و با خیالی راحت گپ می‌زنند و لذت می‌برند. به این شکل است که این تصویر تبدیل می‌شود به نمادی کوچک از جامعه‌ای که هیچ‌چیز در آن دیگر سر جای خودش نیست. حالا به جایی رسیده‌ایم که همه‌چیز روشن و واضح جلوی روی ماست؛ مرزها بهم‌ریخته و دوغ و دوشاب قاطی شده است. حالا دیگر همه‌چیز به آن حد انفجاری رسیده که پیش‌بینی می‌شد.

هنوز هم از فراستی متنفر نیستم، همچنان که کاری به حسن ریوندی ندارم. اما دعوت شدن این دو نفر، بیش از هر موقعیت دیگری، یک نمادپردازی آشکار از حال‌وروز ماست. هیچ موقعیتی به این اندازه نمی‌توانست دم دستی بودن، تقلبی بودن، بی‌اصالتی و در نهایت سقوط یک جامعه را توصیف کند...

علی بحرینی نوشت: چه اهمیتی دارد که برنامه «هفت» پخش نمی‌شود؟ فوقش مسعود فراستی به شبکه دو می‌رود و در یک برنامه دیگر مهمان می‌شود او باید همیشه در صداوسیما حضور داشته باشد تا فراموش نشود ما به این رسم جذاب عادت کرده‌ایم و با آن کنار آمده‌ایم.