۴ سریال در یک لوکیشن و دیزاین تکراری؛ گناه فرشته، ناریا، اجل معلق و شغال در یک دفتر کار!
به‌نظر می‌رسد استفاده‌ی مکرر از یک لوکیشن خاص، به یکی از عادت‌های رایج در تولیدات سینمایی و تلویزیونی تبدیل شده است؛ عادت عجیبی که باعث می‌شود بیننده با دیدن یک صحنه آشنا، بی‌اختیار بگوید، اینجا را قبلاً در جای دیگری دیده بودم. این تکرار گاهی آن‌قدر واضح است که حتی بدون دقت زیاد، می‌توان لوکیشن را به خاطر آورد و با خود گفت: «این همان جایی نیست که در فلان سریال یا فلان فیلم دیدم؟» نمونه‌ی جدید این ماجرا، یک دفتر کار لوکس و شیک است که در چند اثر پیاپی مورد استفاده قرار گرفته، بی‌آن‌که تغییر چشمگیری در دکور یا چیدمان آن ایجاد شود.
لوکیشن تکراری یکی از ضعف‌های فیلم و سریال‌های ایرانی است که اتفاقاً مصادیق این مسئله نیز به وفور دیده می‌شود. بارها شاهد آن بوده‌ایم که آثار مختلف را در یک مکان آشنا به تصویر می‌کشند. از جمله این موارد می‌توان به دفتر بزرگ و شیک افراد سرمایه‌دار اشاره کرد که ابتدا در گناه فرشته شاهد آن بودیم. حافظه ما یاری نمی‌کند تا دریابیم که آیا قبلاً نیز این دفتر مورد استفاده قرار گرفته است یا خیر.
اما بعد از گناه فرشته، سریال تلویزیونی ناریا از این لوکیشن استفاده کرد و حالا بخشی از قصه اجل معلق و شغال که هم‌اکنون در حال پخش از شبکه نمایش خانگی هستند نیز در این دفتر می‌گذرد. اما شاید نکته عجیب‌تر این باشد که سریال‌سازان و عوامل موثر در این آثار، حتی کوچکترین تغییر محسوس و قابل توجهی در دیزاین این دفتر ایجاد نمی‌کنند و مبل سبز، میز و دیگر اجزای صحنه یکدست و بدون تغییر باقی مانده است.
دیدگاه