نوجوانان درباره سریال جدید عموپورنگ چه می گویند؟

داریوش فرضیایی این روزها با سریال «آرزوهای چپکی» در شبکه نمایش خانگی حضور دارد؛ سریالی در ژانر کودک و نوجوان که شخصیت‌های اصلی اش آرزوهایی می کنند که البته همیشه آن‌طور که باید تحقق پیدا نمی کنند و ماجراهای خنده‌داری به وجود می آید که قصد آموزش به کودکان را هم دارد.

آرزوهای چپکی نوشته و ساخته احمد درویشعلی‌پور است و با حضور چهره هایی مثل داریوش فرضیایی، نعیمه نظام‌دوست، سپند امیرسلیمانی، حامد وکیلی، امیر سهیلی، شیدا یوسفی، پریسا مقتدی و جوانه دلشاد سعی کرده فضای شاد و سرگرم کننده‌ای برای کودکان و نوجوانان ایجاد کند. درویشعلی پور پیش از این هم سریال لالایی را در حوزه کودک و نوجوان کار کرده بود که داستان خانواده زن سالخورده ای است که می‌خواهند از فراموشی‌ گرفتن او سواستفاده کنند و آسایشگاه بچه‌ها را به دست بیاورند، ‌ اما شخصیتی با نام پاداش حکمت، با بازی داریوش فرضیایی وارد ماجرا می‌شود و اتفاقات دیگری رخ می دهد. سرایل آرزوهای چپکی هم در واقع ادامه دیگری بر همان لالایی است و با همان فضا سعی در ارتباط با مخاطب نوجوانش دارد.

 

مخاطب نوجوان آرزوهای چپکی در باره آن چه می گوید؟

امروز که چهار قسمت از این سریال منتشر شده، ‌ در شبکه های اجتماعی و در صفحه این سریال در اینستاگرام می توان دیدگاه های مخاطبان نوجوان این سریال را خواند. این نظرات و دیدگاه ها البته مثل خود آثار حوزه کودک و نوجوان تعداد زیادی ندارند، ‌ اما به هر حال نمایانگر دیدگاه تماشاگرانش هستند.

یک مخاطب نوجوان در باره این سریال نوشته: «من ۱۲ سالمه و فقط دو قسمت از این سریال رو دیدم اما به نظرم سریال طنز و جذابی بود همچنین یکم رازآلود اما خیلی مناسب بزرگسال نیست ولی دخترخالم که تقریبا همسن من هست خیلی از این سریال تعریف می کرد و دوستانم هم راضی بودن و به نطر من ارزش دیدن رو داره»

نوجوان دیگری از ترانه ها و موسیقی این سریال نوشته که بسیار آنها را دوست داشته است: «هر فیلم و سریالی که عمو پورنگ تو اون بازی کنه، ترانه های قشنگی داره. من از بچگی آهنگ هایی رو که عموپورنگ خونده دوست دارم.»

دیگری اما از سریال راضی نیست و دلیلش هم تکراری بودن ایده و فضای سریال بوده است. او نوشته هر سریالی که برای کودک و نوجوان ساخته می شود، از یک فرمول استفاده می کنند و با استفاده از رنگ و موسیقی تلاش می کنند برای نوجوانان جذابیت داشته باشند. به همین دلیل خلاقیتی در آنها دیده نمی شود.

نوجوان دیگری هم که نوشته دو قسمت از سریال را تماشا کرده، ‌ به موضوع کمبود فیلم و سریال برای نوجوانان اشاره کرده است. او می گوید برای کودکان فیلم ها و سریال ها و انیمیشن های زیادی ساخته می شود، اما نوجوانانی که بالای ۱۲ یا ۱۳ سال دارند نمی توانند فیلم و سریالی مطابق سن و سلیقه شان پیدا کنند. دیگری هم از پیام های مستقیمی که در این دست سریال ها به کودکان انتقال داده می شود، گلایه کرده است.

اما بیشتر نظرات البته در باره عمو پورنگ است که شخصیت محبوب کودکان و البته نوجوانانی است که در کودکی برنامه های او را تماشا کرده اند. آنها از خاطراتشان با کارهای عموپورنگ گفته اند و این که در این سریال هم با آوازها و ترانه هایش برایشان جذابیت دارد.