کیوان ساکت: باور دارم باید دوباره ایستاد/خانه ام را در روزی که ویران شد، سرقت کردند

  وی افزود: خانه عملا غیرقابل سکونت شده است و تمام وسایل خانه در کنار اسناد، کتاب‌ها، آلات موسیقی و همه‌چیز از بین رفته است. در این مدت نیز ما فقط توانستیم مقداری از نخاله‌های ساختمانی را بیرون ببریم و نظافت ابتدایی‌ انجام دهیم، اما چیزی که اندوه مرا عمیق‌تر کرد، اتفاقی بود که همان شب افتاد.

 

به گفته ساکت درحالی‌‌که بسیاری از خانه‌ها حتی در نداشتند و از امنیت ابتدایی هم محروم بودند، خانه‌مان مورد سرقت قرار گرفت. باورم نمی‌شود، در همان شبی که خانه‌ای به‌ خاطر جنگ ویران شده است، عده‌ای بیایند و به‌جای کمک، دزدی کنند. نمی‌دانم این مسئله را چگونه باید توصیف کرد. واقعا زبان قاصر است. اما به هر حال، کاری ا‌ست که شده. 

 

این هنرمند گفت: در این روزهای تلخ، سعی کرده‌ام به خودم اجازه ندهم در غم خانه‌ام بمانم. خودم را جای هم‌وطنانی می‌گذارم که عزیزان و جان خود را از دست داده‌اند. با خودم عهد کرده‌ام که اندوه را به دل راه ندهم، چون اندوه من در برابر داغ آنان هیچ است. من اعتقاد دارم هر انسانی دو خانه دارد؛ یکی خانه‌ای از خشت و گل و دیگری خانه‌ای از جان و دل. اگر خانه‌ اول ویران شود، می‌توان بارِ دیگر، هرچند دشوار، آن را ساخت. اما اگر خانه‌ دوم خراب شود، دیگر هرگز قابل ترمیم نیست. در این جنگ، خانه‌ خشت و گل من‌ آسیبی جدی دید، اما خانه‌ جان و دلم‌ همچنان استوار و پابرجاست.

 

ساکت ادامه داد: حال روحی من هم خوب نیست. چطور می‌شود خوب بود وقتی می‌دانی در همین حملات، سربازانی در برجک جان خود را از دست داده‌اند؟ وقتی خانواده‌هایی هستند که دیگر حتی پیکر عزیزشان را هم ندیده‌اند؟ من در برابر آن‌ها احساس می‌کنم هیچ رنجی ندارم. به‌ همین خاطر بعد از تخریب خانه سعی کردم اندوه به دلم راه ندهم. من باور دارم باید دوباره ایستاد.