چرا «جوکر» علیخانی را در تلویزیون نمی‌بینیم؟
کافی است به برنامههای محبوب ساخته‌شده در دهه اخیر و در همه رسانه‌ها دقت بیشتری کنیم. آنهایی که وجه سرگرمی در دل‌شان بیشتر بود، بیشتر دیده شدند و این قانون نانوشته حالا در پلتفرم‌ها هم صدق می‌کند.
قرار است قسمت آخر فصل اول «جوکر» امشب پخش شود. نکته جالب درباره جوکر این بود که از همان قسمت اول، به‌صراحت گفته شد که این برنامه کپی از یک بازی معروف ژاپنی است و توضیحات ابتدای هر قسمت می‌گوید که اولین‌بار یکی از چهره‌های کمدی مطرح ژاپن این بازی را ابداع کرد و با نامDocumental آن را ساخته است. از این برنامه استقبال شد و شرکتی با عنوان «آمازون پرایم‌ویدئو» امتیاز آن را خرید و با نام LOL اقدام به ساختن نسخه‌های اختصاصی آن در کشورهای مختلف کرد.
گفته می‌شود تاکنون علاوه‌بر ژاپن که طی ۵ سال ۹ فصل از این برنامه را پخش کرده، کشورهای استرالیا، آلمان، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، هند و مکزیک نیز دست به تولید آن زده‌اند. حالا و در این شرایط، ایران هم به فهرست سازنده‌های جوکر اضافه شد و استقبال‌ها نشان می‌دهد که جای خالی‌اش بدجوری حس می‌شده است. جوکر در استودیوی «قرن جدید» ساخته شده و آنهایی که حواس‌شان به تیتراژهاست، می‌دانند که این اسم یعنی پای احسان علیخانی هم درمیان است. پایی که ابتدا و در قسمت اول انگشتانش معلوم بود و پس از اشتیاق فوق‌العاده مخاطبان، از تمامی پا رونمایی شد. نام احسان علیخانی در قسمت اول با عنوان «مدیر هنری و مدیر پروژه» و در قسمت دوم با عنوان «کارگردانی مشترک» و حتی «جوکر علیخانی» منتشر شد.
با چه زبانی بگویند سرگرمی می‌خواهند
فارغ از گروه خاص و اندکی که هنوز هم اعتقاد دارند سرمایه‌گذاری برای تامین سرگرمی مردم، هم هزینه است و هم اسراف، اما اکثر افراد رسانه‌ای و اهالی فرهنگ و هنر به اهمیت و نقش سرگرمی پی برده‌اند. مخاطبان تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی هم در سال‌های اخیر و به بهانه‌های مختلف، نیاز و روی خوش‌شان به این موضوع را فریاد زده‌اند و آمارهای گاه‌به‌گاه رسانه‌های ذکرشده، موید این نکته است. اگر «خندوانه» در شبکه نسیم دیده شد، به‌دلیل نیاز بینندگان به وجه سرگرمی بود؛ اصلا همین تاسیس شبکه نسیم یعنی پرکردن دیرهنگام خلأ یک شبکه تلویزیونی برای خدمت کردن در جبهه سرگرمی.
کافی است به برنامههای محبوب ساخته‌شده در دهه اخیر و در همه رسانه‌ها دقت بیشتری کنیم. آنهایی که وجه سرگرمی در دل‌شان بیشتر بود، بیشتر دیده شدند و این قانون نانوشته حالا در پلتفرم‌ها هم صدق می‌کند. اینکه مردم سرگرمی می‌خواهند بدیهی‌تر از آن چیزی است که مدیری بخواهد آن را نادیده بگیرد یا انکار کند.
جوکر با تکیه بر همین وجه مهم است که توانسته دیده شود و جای خود را تنها با سه قسمت بین مردم باز کند. برنامه‌ای که سوال مهمی را در ذهن ایجاد می‌کند و آن هم دلیل ساخته نشدن چنین برنامه‌ای در قاب تلویزیون است. ایده برنامه، که طبق گفته سازندگانش کپی بوده و کمی ایرانیزه شده است. مشکل ظاهری چندانی هم که ندارد و خبری از بدحجابی در آن نیست. شوخی‌های نامتعارف در سریال‌های تلویزیونی هم کم ندیدیم در این سال‌ها. از نظر مالی هم که احتمالا هزینه جوکر از بعضی سریال‌های ساخته‌شده در سال گذشته توسط چهره‌های مشهور بیشتر نیست یا در همان حد است. پس مشکل از کجا بوده که چنین ایده ای جایی در تلویزیون نداشته است.
تلویزیون ما در واقع زبان حال غم سرایان حکومتی است.چه انتظاری از این صدا وسیما دارید که برای شاد کردن ملت رنج دیده ایران برنامه های شاد و پر نشاط را نشان دهد.موسیقی اصیل پر....تاتر پر.....برنامههای علمی روز پر....دعوت از خوانندگان و اوازه خ انان پیشکسوت مثل اکر گلپایگانی و نوازندگان پیشکسوت پر....و....ولی در عوض نصیبت و عزا و خبر های بدختی کش رهای جهان چهارو پنجم فراوان.....