فقیه اصلاح‌گر عصر پهلوی که بود؟

آیت‌الله شیخ محمد خالصی‌زاده از فقیهان شیعه است که در دوره‌ی جنگ جهانی اول و مبارزات ضد بریتانیایی در عراق نقش مهمی داشت. از همین رو به ایران تبعید و تا سالیان طولانی از بازگشت به زادگاهش محروم ماند. خالصی‌زاده خیلی زود در فضای سیاسی‌ـ‌اجتماعی ایران آوازه یافت. چنان‌که در ماجرای جمهوری‌خواهی سخنانش شوری علیه آن برانگیخت.

خالصی‌زاده در سالهای ۱۳۰۳ تا ۱۳۲۴ش، بارها به دلیل دخالت در امور سیاسی یا تحریک مردم به اغتشاش، زندانی یا به نقاط مختلف کشور از جمله خواف، تویسرکان، نهاوند و کاشان تبعید شد. او در این شهرها نیز فعالیتهایی انجام داد؛ شامل کارهای عمرانی، تألیف چندین کتاب و بسیج مردم در اعتراض به برخی امور پاره‌ای از تحریکات خالصی‌زاده که به اعتراضات مردمی در نقاط مختلف کشور منجر شد، در اسناد موجود منعکس است او در تهران «جمعیت ستمدیدگان دوره دیکتاتوری رضاخان» را در ۱۳۲۳ش تشکیل و با برپایی نماز جمعه در شهر ری، در سخنرانیهای خود از شاه، دولت و مجلس ایران انتقاد کرد. به همین دلیل اداره نظمیه پس از اقامه دومین نماز جمعه از برپایی آن جلوگیری کرد . او در ادامه فعالیتهای خود در ۱۳۲۴ش، به عنوان مدیرمسئول مجله نور و سردبیر مجله منشور نور به بیان افکار و عقاید خود پرداخت. پس از توقیف مجله نور در اردیبهشت ۱۳۲۵، مدتی با روزنامه وظیفه همکاری کرد. انتقادهای وی از محمدرضا شاه و دولت باعث شد دوباره در ۱۳۲۵ش در حدود دو سال به یزد تبعید شود. در روزهای آخر اقامتش در یزد، به دلیل ادامه فعالیتهایش به تهران منتقل شد، تا اینکه دولت ایران وی را در ۱۳ آبان ۱۳۲۸ به زادگاهش کاظمین تبعید کرد.

رضا مختاری اصفهانی نویسنده کتاب فقیه اصلاح‌گر در بخشی از مقدمه کتاب خود درباره خالصی‌زاده چنین می‌نویسد: تأثیرگذاری او تنها محدود به حوزه‌ی سیاست نبود و در حوزه‌ی اندیشه‌ی دینی به اصلاحگری و خلوص‌گرایی باور داشت. مفاهیم و ایده‌هایی مانند حقیقت حجاب، سازگاری دین و علم، خرافه‌زدایی از عزاداری ها، تشیع صفوی و … که برای نخستین‌بار در حوزه‌ی اندیشه‌ی دینی بیان کرد، بعدها در میان فقیهان نواندیش و روشنفکران دینی مانند مرتضی مطهری، حسینعلی منتظری، مهدی بازرگان و علی شریعتی پیروانی یافت. خالصی زاده به دلیل پاره ای از اظهارنظرها درباره آیین ها و رسومات دینی مردم مورد انتقاد برخی افراد بود تا آنجا که وی را متهم به وهابیت یا دنباله روی از کسروی می کردند. از آن میان ایرادات وی به برخی دعاها یا تقبیح رسومی چون زنجیرزدن و گل مالیدن در عزاداری سیدالشهداء درخور ذکر است. او خواهان اتحاد دنیای اسلام و تشکیل حکومت بزرگ اسلامی بود.

البته ایده‌ی وحدت اسلامی او متفاوت از اتحاد اسلام سیدجمال‌الدین اسدآبادی مبتنی بر فقه بود. برخلاف حوزه‌ی اندیشه اما زندگی سیاسی‌اش با تلاطمات و نوساناتی همراه بود. از همین رو در طول حیاتش متحدان و مخالفانی متفاوت و ناپایدار داشت و بخش مهمی از زندگی‌اش در حبس و تبعید گذشت. او برای ترویج اندیشه اتحاد اسلام علاوه بر تألیف کتاب و مقاله و ایراد سخنرانی به حجاز، سوریه، مصر، فلسطین و لبنان مسافرت کرد و با بزرگان اهل تسنن در این مناطق به گفتگو پرداخت. او در راه تحقق آرمانهای خود با حکومت های وقت ایران و عراق و با دولت های استعمارگر انگلیس و شوروی مبارزه کرد. آیت‌الله شیخ محمد خالصی‌زاده در کنار مبارزات سیاسی به تحقیق و پژوهش نیز مشغول بود و حدود یکصد جلد کتاب و رساله در زمینه های گوناگون به زبان فارسی و عربی تألیف کرد.

کتاب فقیه اصلاح‌گر که مشتمل بر زندگی و زمانه آیت‌الله شیخ محمد خالصی‌زاده است در شش فصل و سیصد صفحه به بررسی زوایای مختاف زندگی فکری این فقیه شیعی پرداخته است.