دیزنی به خاطر تجاوز جنسی ۵,۷۵۰,۰۰۰ دلار به بازیگر مشهور بریتانیایی پرداخت کرد

بر اساس اسناد ثبت‌شده در دادگاهی در نیویورک، شرکت والت دیزنی که زمانی مالک استودیوی میرامکس بوده، توافق کرده مبلغ ۵.۷۵ میلیون دلار به جولیا اورموند پرداخت کند. این توافق به‌صورت خارج از دادگاه و در تاریخ ۳۱ مارس (۱۱ فروردین) امسال انجام شده است.

انتشار مبلغ این توافق، که پیش‌تر محرمانه بود، اکنون توجه بسیاری را به نقش دیزنی در دوران فعالیت واینستین جلب کرده است.

جزئیات شکایت جولیا اورموند

اورموند در شکایت خود عنوان کرده که در سال ۱۹۹۵ برای همکاری در پروژه‌ای سینمایی که هرگز ساخته نشد، با واینستین ملاقات کرده است. او ادعا کرده این ملاقات توسط نمایندگانش در آژانس سی‌ای‌ای (CAA) ترتیب داده شده بود که از آنها نیز شکایت کرده است. این آژانس اما هرگونه نقش در هماهنگی این ملاقات را رد کرده و ادعا کرده از تمایلات و پیشینه رفتاری واینستین اطلاعی نداشته است.

به گفته اورموند، پس از صرف شام، واینستین اصرار کرده که گفت‌وگوها در محل اقامت او در منهتن ادامه پیدا کند؛ آپارتمانی که به‌طور غیرمعمول و در قالب یک قرارداد دوساله همکاری از سوی شرکت میرامکس در اختیار اورموند قرار گرفته بود.

بازیگر برتانیایی ادعا کرده آن‌قدر مست بوده که حتی نمی‌توانسته کلید را داخل قفل بیندازد. او می‌گوید با وجود مخالفت و اعتراض، واینستین وارد شده و او را برهنه کرده است. اورموند در ادامه تجاوز جنسی واینستین را با جزئیات شرح داده است.

آزار جنسی سیستماتیک هاروی واینستین

اورموند در شکایت خود از «آزار جنسی مداوم» تهیه‌کننده بدنام هالیوود سخن گفته است. به گفته او، واینستین از سال قبل از این حادثه بارها او را تحت فشار قرار داده بود که به هتلش در لندن برود و در برخوردهای جداگانه سعی کرده بود او را ببوسد. او همچنین ادعا کرده که زمانی که پس از موفقیت فیلم افسانه‌های خزان (Legends of the Fall) در اوج شهرت بوده، هاروی واینستین پیشنهاد داده به او اسپرم اهدا کند.

 

او در این شکایت، رفتار واینستین را «آزار جنسی بی‌رحمانه» توصیف کرده است.

این هنرپیشه که اکنون ۶۰ ساله است، همچنین در شهادت‌نامه خود گفته که برخی مدیران اجرایی شرکت دیزنی، به‌شخصه شاهد آزارهای جنسی واینستین بوده‌اند.

 

در آن دوران، واینستین به‌طور مستقیم به مدیرعامل وقت دیزنی، مایکل آیزنر، گزارش می‌داده و نظارت بر او به افرادی سپرده شده بود که توان کنترل او را نداشتند.

پیامدهای گسترده برای دیزنی

دیزنی در دوره‌ای بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۵ مالک میرامکس بوده است؛ زمانی که هاروی واینستین در رأس آن قرار داشت. اگر سایر زنانی که از واینستین شکایت کرده‌اند، حتی بخش کوچکی از غرامتی مشابه اورموند دریافت کنند، دیزنی ممکن است با میلیاردها دلار بدهی مواجه شود.

 

بیش از ۸۰ زن تاکنون واینستین را به آزار، تعرض و تجاوز جنسی متهم کرده‌اند. این موج افشاگری‌ها آغازگر جنبش جهانی «#من‌هم» (Meto) بود.

واینستین اکنون در حال گذراندن حکم ۲۳ سال زندان بابت تجاوز و سایر جرایم جنسی است.

قراردادهای سکوت و غرامت‌های پیشین

در سال ۲۰۲۱، مبلغ ۱۷ میلیون دلار از محل تسویه دارایی‌های شرکت ورشکسته واینستین، میان حدود ۵۰ نفر از شاکیان احتمالی توزیع شد. از این میان، تنها تعداد محدودی از قربانیانی که ادعاهای شدیدتری مطرح کرده بودند، غرامت‌هایی تا سقف ۵۰۰ هزار دلار دریافت کردند.

 

دو نفر از کارکنان پیشین واینستین، زلدا پرکینز و روئنا چیو، که به‌ترتیب شاهد آزار و قربانی آن بوده‌اند، درمجموع ۲۵۰ هزار دلار غرامت دریافت کردند. این مبلغ میان آن دو به‌طور مساوی تقسیم شد. اما مهم‌تر از رقم پرداخت‌شده، شرایط سنگین توافق‌نامه‌های محرمانگی (NDA) بود که بر آن‌ها تحمیل شد. این قراردادها نه‌تنها آن‌ها را از افشای حادثه به دیگران منع می‌کرد، بلکه حتی مکاتبه یا گفت‌وگو با درمانگر یا مشاور حقوقی درباره ماجرا را نیز شامل می‌شد.

 

پیش از آن نیز، در سال ۱۹۹۷، به روز مک‌گوان، بازیگر آمریکایی، مبلغ ۱۰۰ هزار دلار بابت ادعای تجاوز توسط واینستین پرداخت شده بود. این پرداخت نیز در سکوت رسانه‌ای و بدون پیگرد قضایی انجام شده بود.

ادامه شکایت اورموند علیه آژانس هنری CAA

با وجود پایان پرونده میان جولیا اورموند و شرکت‌های دیزنی و میرامکس، شکایت او علیه آژانس هنری Creative Artists Agency (CAA) همچنان ادامه دارد. اورموند مدعی است که CAA، به‌عنوان نماینده رسمی او، در حمایت از وی در برابر سوءرفتار جنسی هاروی واینستین کوتاهی کرده و مسئول ترتیب دادن جلسه‌ای بوده که به آزار منتهی شد. آژانس اما این اتهام را رد کرده و گفته نه تنها نقشی در ترتیب آن ملاقات نداشته، بلکه تا سال ۲۰۱۷ از رفتارهای واینستین بی‌اطلاع بوده است.

 

در اسناد جدید دادگاه، برایان لورد، مدیرعامل CAA، اعلام کرده که پیش از گزارش‌های عمومی، هیچ‌گونه شناختی از سوء‌رفتار واینستین نداشته است. خود واینستین نیز در اظهارات رسمی، گفته که آژانس از کارهای او اطلاعی نداشته است. در مقابل، وکلای اورموند به ضعف پاسخگویی دیزنی و میرامکس اشاره کرده‌اند. میرامکس در واکنش به پرس‌وجوی حقوقی، تنها گفته که پیش از ژانویه ۱۹۹۶ شکایتی دریافت نکرده است. دیزنی نیز از ارائه هرگونه سند مرتبط با سوءرفتار یا اطلاع قبلی درباره واینستین خودداری کرده است.

 

CAA در دفاعیه خود گفته اگر دادگاه رأی به مسئولیت این آژانس بدهد، برای جبران خسارت به دیزنی، میرامکس و شخص واینستین رجوع خواهد کرد. همچنین اعلام کرده که بررسی‌های داخلی‌ این شرکت، شواهدی برای تأیید ادعاهای اورموند نیافته و این شکایت را بی‌اساس می‌داند.

پیش‌تر کوئین تارانتینو اعتراف کرده بود که در هالیوود همه از رفتار آزارگرانه هاروی واینستین مطلع بودند.

خاطرات شخصی اورموند

جولیا اورموند در سال ۲۰۱۷ نگارش خاطرات خود را آغاز کرد؛ یادداشت‌هایی که بخش‌هایی از آن در اسناد دادگاهی نقل شده و تصویری تکان‌دهنده از تجربه‌های شخصی او در مواجهه با هاروی واینستین ارائه می‌دهد.

 

او در یکی از این یادداشت‌ها نوشته است که پیش از سفر به نیویورک و زمانی که هنوز در لندن بود، واینستین را در موقعیتی غیرمنتظره دیده است. او می‌نویسد: کم‌وبیش به‌خاطر دارم که پیش از رفتن به نیویورک، در لندن، او را در حالی دیدم که با لباس خواب ظاهر شد… فکر می‌کنم به کارکنانی که آن‌جا بودند، با پرخاش دستور داد از اتاق خارج شوند… و به گمانم من دعوتش برای تماشای دوش را با قاطعیت رد کردم یا شاید هم آن را با خنده بی‌اهمیت جلوه دادم.

 

در بخش دیگری از نوشته‌ها، اورموند به شیوه‌ای که واینستین ذهن قربانی را دچار تردید می‌کرد اشاره کرده است. او می‌نویسد:او نه‌فقط به نگرانی‌ات درباره این‌که ممکن است قصدی داشته باشد، می‌خندید، بلکه طوری رفتار می‌کرد که انگار دیوانه‌ای اگر فکر کنی چنین چیزی ممکن است. و همین باعث می‌شد فکر کنی کنار او بودن بی‌خطر است.

او می‌افزاید که واینستین بارها سعی کرده به او نزدیک شود و هر بار که از موقعیت فرار می‌کرده، حس می‌کرده خوش‌شانس بوده است. در عین حال، همچنان احساس می‌کرده باید در فضای کاری، روی رادار فردی با قدرت واینستین باقی بماند.

اورموند همچنین درباره احساسات مبهم خود پس از حادثه اصلی نوشته و می‌گوید زمانی که ماجرا را با نمایندگانش در آژانس CAA در میان گذاشت، حتی نمی‌دانست رفتاری که با او شده، از نظر قانونی تجاوز یا تعرض محسوب می‌شود.