مصاحبه با حمید دالوند مدیر فیلمبرداری سینما و تلویزیون

خودتون رو معرفی کنین و بگین چطور وارد این حوزه شدین؟ ‌

حمید دالوند هستم متولد ۱۳۶۵ خرم آباد از دوره نوجوانی به عکاسی و سینما علاقه داشتم و دوره فیلمبرداری سینمای جوان را در سال ۸۳ گذراندم و در سال ۸۴ تا ۸۹ در رشته سینما گرایش فیلمبرداری در دانشگاه سوره مشغول به تحصیل بودم همزمان با تحصیل شروع به فیلمبرداری فیلم‌های کوتاه دانشجویی کردم.

تا کنون بیش از 50 فیلم مستند، داستانی کوتاه و بلند رو فیلمبرداری کردم. از جمله: فیلم سینمایی برنده (1390)، فیلم سینمایی آبسه (1394(، فیلم سینمایی باد در کشتزارهای نیشکر (1400).

در حال حاضر مشغول به چه کاری هستین؟

در حال حاضر به عنوان مدیر فیلمبرداری و طراح نور، مسابقه تلویزیونی برد برد و مسابقه تلویزیونی نواهنگ رو ‌روی آنتن دارم و مشغول فیلمبرداری فصل جدید مسابقه تلویزیونی برد برد هستم. ‌

تعریف درست از مدیر فیلمبرداری چیه؟ وظایف و کار مدیر فیلمبرداری از دید شما چی هست؟

مدیر فیلمبرداری شخصیه که مسئولیت عوامل فیلمبرداری و نورپردازی رو به عهده داره. این تعریف ساده و اولیه از مدیر فیلمبرداریه و اصلاً کامل نیست! مدیر فیلمبرداری در واقع یک هنرمنده که توان ترجمه فیلمنامه و دیدگاه کارگردان و تبدیل اون به یک تصویر درست با ابزارهای در خدمت خودش مثل عمق فوکوس کنتراست تصویر و جهت نور رو داره.

چی شد که مدیر فیلمبرداری شدین؟ ‌

خوب از همون اول که وارد دانشگاه شدم با توجه به دوره‌ای که دیده بودم و آشنایی با دوربین شروع به فیلمبرداری فیلم‌های هم دوره‌ای‌های خودم کردم و بعد از دو سال با انتخاب رشته فیلمبرداری کار برام  جدی‌تر شد.

آدم‌های علاقمند چطور میتونن بیان تو این حوزه؟

خوب دو راه اصلی وجود داره، تحصیل در رشته فیلمبرداری یا دیدن دوره‌های فیلمبرداری و بعد وارد کار عملی شدن از فیلم کوتاه و یا به صورت دستیاری در پروژه‌های حرفه‌ای که البته من ترکیبی از دوتا رو پیشنهاد می‌کنم.

یک خاطره بگین که شرایط سخت مدیر فیلمبرداری رو بگه؟

خاطره که خیلی زیاده. در این مورد یادمه یک پلان بود که ما مجبور بودیم با استفاده از تاور کرین از طبقات بالای یک برج نیمه کاره فیلمبرداری کنیم. آن موقع‌ها هلی شات‌های امروزی نبود من و دستیارم داخل سبد تاور بودیم یک بار پلان را گرفتیم که از فاصله دور تا نزدیکی ساختمان نیمه کاره می‌آمد. دفعه دوم که پلان را می‌گرفتیم متصدی تاور کرین اشتباه کرد و ما را به ساختمان کوبید خوشبختانه سبد واژگون نشد ولی صحنه بسیار ترسناکی بود.

شیرین‌ترین خاطره‌تون از شغلتون چیه؟ ‌

یک خاطره دارم از خدا بیامرز لوون هفت وان یک پلان بود در پارک جنگلی چیتگر که آقای لوون قرار بود با ماشین در تاریکی شب از دور بیاد و جلوی لنز ترمز کنه دم دمای صبح بود و همه گروه خسته بودند شیشه جلوی ماشین رو طراح صحنه با اسپری بخار گرفته کرده بود و دید آقای لوون کم بود جایی که باید ماشین می‌ایستاد رو نشون ایشون دادیم ولی اصلاً امیدی نبود با توجه به تاریکی شب و عدم دید شیشه جلو ایشون بتونن سر جاشون ترمز بکنند. در کمال ناباوری هر سه برداشت رو دقیقاً با دقت تمام سر جایی که داده بودیم ترمز کردند، جوری که دستیار من، فوکوس رو هم اصلاح نکرد. همه متعجب شدیم. واقعا آدم دقیق و حرفه‌ای بودند و کار باهاشون لذت بخش بود. خدا بیامرزدشون.

کدوم فیلمبردار در سطح جهانی، کارهاش شما رو به وجد میاره و تحسینش می کنین؟ ‌

خب خیلی ها هستن و نمیشه یک اسم رو آورد ولی در سطح جهانی کارهای گونار فیشر، یانوش کامینسکی، کنراد هال، سون نیکویست و البته داریوش خنجی.

و در ایران نعمت حقیقی، فرهاد صبا، علیرضا زرین دست، حسین جعفریان و تورج اصلانی.

توصیه حمید دالوند به اونایی که تازه وارد این حوزه شدن چیه؟ ‌

توصیه من اول اینه که تجربه و علم برای این کار به یک نسبت لازمه. نمیشه فیلمبرداری رو فقط توی  کتاب‌ها پیدا کرد و نمی‌شه فقط هم با تجربه سر کار به دستش آورد. هر دو لازمه. دوم اینکه اخلاق و منش سر کار فیلمبرداری خیلی مهمه. کار فیلمبرداری خیلی کار پر استرسیه، پس باید صبور و با اخلاق باشید.

نحوه تعامل حمید دالوند با کارگردان سر هر فیلم چگونه است؟

خوب نسبت به هر فیلم‌نامه و هر کارگردان مختلفه ولی به طور کلی، اول سعی می‌کنم فضای ذهنی کارگردان رو جدای از فیلمنامه کار درک کنم، سعی می‌کنم این کار رو با صحبت در مورد فیلم‌های مورد علاقه کارگردان شروع کنم. من با توجه به شغلم، صحبت رو با تصویر جلو می‌برم. به این معنی که وقتی می‌خوام فضایی رو توصیف کنم، یک مثال تصویری از یک فیلم یا یک عکس میزنم و انقدر این کار رو ادامه می‌دم تا کامل به فضای ذهنی کارگردان نزدیک بشم و به طور متقابل سعی می‌کنم فضای ذهنی کارگردان رو هم درک کنم و بعد به سراغ فیلمنامه و فضای فیلمنامه میرم.

به عنوان یه مدیر فیلمبرداری، آرزوتون چیه؟

خوب آرزوی من هم مثل هر فیلمبردار دیگه خلق تصاویر بدیع و چشم نوازه ولی واقعاً از ته قلب آرزوم اینه که سینمای ایران از این حالت ایزوله‌ای که داره خارج بشه تا ما هم بتونیم خیلی راحت‌تر تعامل جهانی داشته باشیم تا اون وقت همه ببینیم چه استعدادهایی توی این سرزمین هست.

ممنون از زمانی که برای ما گذاشتید.

خواهش می‌کنم. ممنون از شما