قرار است «شاید بهترین روز گذشته» موفق‌ترین آلبوم بمرانی باشد
گروه بمرانی در این سال‌ها چندین آلبوم وارد بازار موسیقی کردند که آخرین آلبوم به «احتمالا قهرمانی در کار نیست» در سال ۹۹ برمی‌گردد. این گروه حالا چاپ اول آلبوم جدید شان در راه است.
«مگه تموم عمر چند بهاره» به کارگردانی سروش صحت آخرین کار گروه «بمرانی» در تولید موسیقی سریال بود. این گروه قرار است به زودی آلبوم جدید خود «شاید بهترین روزم گذشته…» در اختیار مخاطبان موسیقی قرار دهند و گویا چاپ اول این آلبوم تمام شده است و این استقبال باعث شد تا تعداد محدودی به صورت ویژه در چاپ دوم، تولید شود. جدیدترین آلبوم «شاید بهترین روزم گذشته…» با قیمت ۹۰۰ هزار تومان در اختیار دوستداران موسیقی قرار گرفته است. بمرانی پس از درخشش با آلبوم «گذشتن و رفتن پیوسته»، به اتفاقی بزرگ و مهم در بین گروه های تلفیقی موسیقی نسل جدید ایران تبدیل شد و انتشار ویدئوهای کنسرتی آنها، اقبال به آثار این گروه را بیشتر و بیشتر کرد. آلبوم بعدی آنها «احتمالا قهرمانی در کار نیست…» نتوانست اقبال و استقبال «گذشتن و رفتن پیوسته» را تکرار کند.
نمی‌توان انکار کرد که گروه بمرانی، در فضای موسیقی ایران یک رنگ و حال خاص خودش را دارد و آلبوم‌هایش معمولاً به دلیل سبک اجرا، تنظیم و نگاه طنزآلود و اجتماعی‌شان متفاوت از دیگر آثار موسیقی پاپ و راک ایرانی هستند.
یکی از ویژگی‌های گروه بمرانی ترکیب ژانرها و سبک موسیقی است این گروه ترکیبی از بلوز، جَز، کانتری، فولک و راک آلترناتیو به‌همراه ریتم‌های محلی ایرانی. این تنوع باعث شده صدای بمرانی کاملاً متفاوت باشد. بیشترین آلبوم‌های بمرانی در سبک‌های پاپ مدرن یا پاپ-راک باقی می‌مانند و کمتر سراغ تلفیق ژانرهای غیرایرانی و سازهای غیرمتداول (مانند ترومپت، هارمونیکا) می‌روند.اگر بخواهیم یک ویژگی دیگر از آثار گروه بمرانی داشته باشیم، لحن و روایت ترانه‌های این گروه است. ترانه‌ها روایت‌محور و طنز اجتماعی دارند. حتی موضوعات تلخ و جدی (مثل تنهایی یا مشکلات اجتماعی) را با طنز، استعاره و روایت داستانی بیان می‌کنند.
تنظیم و استفاده از سازها از دیگر ویژگی‌های این گروه موسیقی است که این گروه با استفاده پررنگ از سازهای بادی (ترومپت، ترومبون، ساکسوفون)، هارمونیکا، بانجو و گاهی آکاردئون که در موسیقی پاپ ایران کمتر شنیده می‌شود.
در نهایت ویژگی متمایز بمرانی این است که آلبوم‌هایش یک ترکیب خاص از سبک‌های غربی و محلی، لحن طنز اجتماعی، تنظیم پرانرژی با سازهای غیرمعمول و فضای اجرا محور ارائه می‌دهند؛ چیزی که در موسیقی ایران کمتر دیده می‌شود. این باعث می‌شود حتی در اولین شنیدن، قطعه‌ای از بمرانی به‌سرعت قابل شناسایی باشد.
دیدگاه