داوود گنجه‌ای، نوازنده کمانچه: به جای من از جوانها دعوت کنید
عضو شورای سیاست‌گذاری و هیات داوری هجدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان معتقد است، جشنواره موسیقی جوان کاستی‌های بسیاری دارد اما موفق‌تر از جشنواره موسیقی فجر یا سایر جشنواره‌های موسیقی عمل کرده است.
داوود گنجه‌ای ضمن اشاره به طراحی جشنواره به منظور کشف استعدادهای جوان در سراسر ایران، تشریح کرد: سنگ بنای جشنواره و طرح اولیه آن بسیار هوشمندانه، عاقلانه و دغدغه‌مند بوده اما نتیجه‌اش چیزی نیست که مد نظر بوده و نتوانسته به طور کامل خواسته‌های طراحان و برگزارکنندگان جشنواره را برآورده کند.
این استاد موسیقی کلاسیک، مهمترین و اصلی‌ترین مسئله جشنواره را به تخصیص بودجه مربوط دانست و توضیح داد: جایزه برگزیدگان جشنواره به قدری ناقابل است که من گاهی به عنوان داور از برگزیدگان خجالت می‌کشم. گویا حتی رقمی بابت مالیات هم از این جایزه کاسته می‌شود که جای تامل دارد. این در حالی است که از برگزیدگان جشنواره، حمایت خاصی هم صورت نمی‌گیرد و برای گروه‌ها و کنسرت‌های موسیقی دعوت به همکاری نمی‌شوند حال آنکه شش دهه پیش، نسل ما این شانس را داشت که در گروه‌های حفظ ارزش‌های موسیقی رادیو ملی قدیم عضو شود و ضمن همکاری با بزرگان موسیقی، رشد کند.
گنجه‌ای با تاکید بر ضرورت حمایت از برگزیدگان گفت: قرار نیست لزوما حمایت‌ها به صورت مالی باشد. مثلا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا معاونت هنری این وزارتخانه می‌توانند در تعامل با وزارت آموزش و پروش امکان تحصیل برگزیدگان این جشنواره بدون کنکور را فراهم کنند یا به هر ترتیب، استعدادهای درخشان موسیقی زیر چتر حمایتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار بگیرند.
این نوازنده کمانچه و ویلن، درباره نقش شورای سیاست‌گذاری جشنواره ملی موسیقی جوان در حل مسائل و ایرادهای جشنواره گفت: شورا و برگزارکنندگان جشنواره در واقع متولی اجرای آن هستند. مسائل جشنواره به دست وزیر ارشاد و معاونین او حل می‌شود. ما کارگزار هستیم و به عنوان موسیقیدان و هنرمند تلاش می‌کنیم جشنواره به لحاظ هنری، درست و اصولی کارش را انجام بدهد. هر چند به شخصه معتقدم وقت آن رسیده که به جای افرادی با سن من، از جوانترها دعوت به همکاری شود.
استاد گنجه‌ای داور بخش حفظ ردیف در جشنواره موسیقی جوان ضمن تصریح این نکته که وظیفه دولت رسیدگی به استعدادهای جوان در عرصه‌های مختلف است، پیشنهاد داد: اگر جشنواره بودجه می‌داشت شاید می‌توانست در زمینه تبلیغات و معرفی برگزیدگان بهتر عمل کند یا مثلا اگر صدا و سیما دچار بحران مخاطب نبود شاید می‌توانست در معرفی استعدادهای درخشانی که در این جشنواره شرکت می‌کنند، اقداماتی داشته باشد اما متاسفانه امیدی به حمایت‌های این چنینی نیست ولی پیشنهاد می‌دهم برنامه‌سازان بخش خصوصی با تولید برنامه‌هایی درباره این استعدادهای درخشان که برخی از آنها متعلق به روستاهای دورافتاده و مناطق کم و بیش محروم هستند، فرصت معرفی آنها به جامعه هنری و مردم ایران را فراهم کنند. این روزها برنامه‌های رقابتی در پلتفرم‌های مختلف مورد توجه مردم قرار می‌گیرند.
دیدگاه