نماینده ویژه رئیسجمهوری، سال نو «صابئین مندایی» را تبریک گفت
نماینده ویژه رئیس جمهوری در امور اقوام و اقلیتها در پیامی سال نو صابئین مندایی را تبریک گفت.
«علی یونسی» روز پنجشنبه در پیامی نوشت: آغاز سال نو مندایی و جشن عید بزرگ؛ نوروز ربا را به ایرانیان عزیز صابئین مندایی و تمام پیروان پیام آور یکتاپرستی، صلح و عدالت؛ حضرت یحیی (ع)، صمیمانه تبریک و شادباش میگویم.
به گزارش سرنا به نقل از ایرنا، وی در این پیام یادآور شد: قرآن کریم در آیات متعدد (بقره ٦٢؛ مائده ٦٩؛ حج ١٧)، از دین صابئین در کنار ادیان بزرگ و آسمانی همچون اسلام، زرتشت، یهودیت و مسیحیت به نیکی یاد می کند. ادیان یکتاپرستی که انسان را به همشناسی، همبستگی و اخلاق دعوت میکنند. یونسی تاکید کرد: همه پیام آوران آسمانی همچون حضرت آدم، نوح، ابراهیم، زرتشت، موسی، یحیی، عیسی و محمد (که درود خدا بر تمام آنان باد) انسانها را به عدالت، عقلانیت، صلح، مدارا، اعتدال، انسجام، رعایت حقوق شهروندی و پرهیز از خشونت و افراطگرایی، دعوت کرده اند. نماینده ویژه رئیس جمهوری ادامه داد: امروز جهان بشریت تشنه آموزه ها و تعالیم مشترک تمام این ادیان الاهی یعنی پرستش خدای یگانه، به رسمیت شناختن تفاوتها، پذیرش دیگری، احترام متقابل پیروان ادیان توحیدی، عدالت اجتماعی و کرامت انسانی است. از خداوند یکتا، برای تمام ایرانیان و هموطنان عزیز صابئین مندایی، سالی سرشار از سعادت و بهروزی توأم با موفقیت را مسألت دارم.
جشن بزرگ عید دهوا ربای پیروان آیین مندائی- صابئین پیرو آیین حضرت یحیی (ع) - از روز چهارشنبه آغاز شد. این عید در ماه دولا آغاز می شود که مصادف با پایان تیر ماه است. بر اساس اعتقاد پیروان آیین مندائی سال نو همزمان با خلقت حضرت آدم (س) است. صابئین قبل از عید بزرگ به نظافت خانه های خود میپردازند و برخی از آنها دو روز قبل از عید (مصادف با ۲۷ تیر) مراسم غسل تعمید را در ساحل شرقی کارون انجام می دهند و بعد از آن اعتکاف ۳۶ ساعته خود را آغاز میکنند.
پیروان آیین مندایی(صابئی) و این آیین کهن را بیشتر بشناسیم
منداییان پیروان یحیای تعمیددهنده و یکی از اقلیتهای مذهبی ایران، عراق و سوریه هستند. منداییان با نام صابئین نیز شناخته میشوند، و آنان را با فرقهٔ مغتسله پیوند دادهاند؛ در حالی که این مکاتب نحلههایی مستقل اما مربوط به هم بهشمار میروند. مغتسله فرقهای مستقل بودند که اساسیترین آیینشان غسل تعمید بود. اما منداییان همانگونه که گفته شد، پیروِ یحیی بودند که تعمیددهندهٔ مسیح بود. کیش مندایی در شمار مکتبهای گنوسیمیباشد.
در بعضی سنتهای اسلامی آنان را به اشتباه ستارهپرست دانستهاند. اما ایشان خود را پیروان یحیای پیامبر میدانند؛ و این حقیقت اصلی است؛ چراکه عدهای از ستاره پرستان اهل حران از ترس خلیفه مسلمین که با آنان اتمام حجت کرده بود خود را به دلیل اغماضی که قرآن نسبت به صابئین روا داشته بود صابئی خواندند.
منداییان در کنارههای رودخانههای دجله، فرات و کارون زندگی میکنند. جمعیت آنها را ۷۰ هزار نفر در عراق و ۲۵ هزار نفر در ایران برآورد میکنند. قریب ۷۵۰۰۰ نفر تا سال ۲۰۰۲ در عراق زندگی میکردند که پس از جنگ میان آمریکا و عراق بیشتر آنها به اردن و سوریه و نیز کشورهای غربی کوچ کردند. اصلیترین رکن دینی آنها غسل تعمید در روزهای یکشنبه در آب روان است. بالاترین ردهٔ روحانیان در میان آنها «گنجور» و پس از آن «تَرمیده» است. دین آنها به خدا و قیامت اعتقاد دارند. برای خود زبان و خط دارند. اهل نماز و روزه هستند. آنها روزانه پنج بار نماز میخوانند و دارای کتاب هستند و در قرآن نیز نه تنها به اهل کتاب بودن یحیی اشاره شده بلکه در سه آیه نام صابئین همتراز پیروان ادیان آسمانی قرار گرفتهاست، مانند سوره حج آیهٔ هفده. نام کتاب منداییان «گنزا رباً» یا «گنج آسمانی» ست که به زبان مندایی از تیره سامی و شاخه آرامی شرقی نگاشته شدهاست. در دین منداییان یا همان صابئین مغتسله که در خوزستان به صبی معروف هستند پندارههایی همانند آنچه در جهانبینی زرتشت به چشم میخورد وجود دارد، مانند اصالت نور و پاکی آن در برابر تاریکی گمراهکننده. آیین مندایی نزدیکترین دین زنده جهان به آیین مانوی است. اساطیر مندایی بنیاد اندیشهٔ مندایی همان ثنویت، یا دو بننگری است. دو گوهرِ روح و مادّه از آغاز آفرینش با هم در ستیزند. اساطیر مندایی بیشتر دربارهٔ اقلیم ازلیِ نور، آفرینش زمین و انسان، و سفر بازگشتِ روح به سرچشمهٔ سرزمینِ نور است. کتاب مقدس منداییان کتاب مقدس منداییان گنزا ربّا (گنج عظیم) است و به بخش گنزای راست و گنزای چپ تقسیم میشود. کتابهای ششگانهای نیز دارند که عبارتند از: ۱)ادراشا اد یحیی (تعالیم یحیی)؛ ۲)قُلِستا (مجموعهٔ قوانین)؛ ۳)اِنیانی (نمازها و نیایشها)؛ ۴)سیدرا اد نماشتا (کتابِ روانِ آدمی)؛ ۵)اِسفَر مَلوشی (دینی یا نجومی)؛ ۶)سیدرا اد مَصوَتَا (کتاب تعمید) آداب و سنن صابئین مندایی روزانه پنج بار نماز به جای میآورند. در دین آنها آب روان و جاری قداست و پاکی ویژهای دارد و برای بسیاری از فرایض از آب روان استفاده میگردد. ازین رو غالباً صابئین در کنار رودخانههای پرآب زندگی میکنند. شغل اصلی آنها زرگری و طلافروشی و نقره کاری ست. در زمان ازدواج برای محرم شدن عروس و داماد باید در آب رفته و غسل کنند. غسل سنت پیغمبرشان یحییست که او خود به یحیای معمدان یا باپتیست معروف بودهاست.
کتاب صابئین بنام گنزاربا یا صحف آدم است که توسط ملکا هیبل زیوا (جبرائیل رسول) بر اولین پیامبر صابئین یعنی آدم نازل شد و ادیان الهی دیگر بعد از دین صابئین به وجود آمدند. در کتاب مقدس صابئین آمدهاست:
هازن هو رازا و سیدرا اد من هو لاقدمی
ترجمه: این است راز و کتاب اول که پیش از آن کتابی نبود. پیامبران صابئین آدم، شیتل، نوح، سام و یحیی است. دین صابئین بر پایه توحید و معاد و نبوت است. قبله صابئین رو به شمال است و اعتقاد آنان این است ترازوی عدل الهی در شمال قرار دارد و عرش اعلا در شمال قرار دارد، چون صابئین تمام مراسم دینی خود را رو به شمال انجام میدهند و ستاره جدی در شمال قرار دارد این شبه را برای بعضی از محققین ایجاد نموده بود که صابئین ستاره جدی را میپرستند. پیروان امروزی آنها در جنوب عراق و استان خوزستان ایران بسیار بودند ولی اکنون به تمام دنیا مهاجرت کردهاند.
از آنجاییکه مندائیان همواره در ایران و عراق مورد تبعیض قرار گرفته، سالهای اخیر مهاجرت تعداد کثیری از این اقلیت به کشورهای دیگر را به خود دیدهاست. امروزه مندائیان را در اقصی نقاط جهان همچون سیدنی و سن آنتونیو، تگزاس در شمارش نسبتاً انبوه میتوان دید. صابئین در ایران منداییهای ایران شماری از اقلیتهای مذهبی ایران هستند که با جمعیتی بین هفت الی بیست هزار نفر در استان خوزستان به ویژه شهر اهواز سکونت دارند.
این اقلیت مذهبی که معتقد به دین مندایی هستند بیشتر به مشاغل طلافروشی و میناکاری مبادرت میورزند. دین مندایی از دینهای ایرانی با گرایش گنوسی است که پیامبران بنیاسرائیلی دارد. پیغمبر اصلی مندائیان ایران یحیای تعمیددهنده میباشد. پیشتر جمعیت منداییها که به صابئین نیز معروف بودند در خوزستان بیشتر بود و حمدالله مستوفی در نزهت القلوب اشاره میکند که: خوزستان سرزمینیست که درو قوم صابیان بسیارند.از آنجا که آداب و رسوم دینی منداییها با غسل در آب روان پیوند دارد این افراد در نزدیکی رودخانههای پرآب زندگی میکنند. در سالهای اخیر روند مهاجرت منداییهای ایران به خارج از کشور گسترش چشمگیری داشتهاست. اگرچه صابئین در ایران اهل کتاب شناخته شدهاند. اما به دلیل کمی جمعیت و ناشناخته بودن ذکری از آنها در ادیان رسمی ایران نیست. مندائیها را در خوزستان صبی مینامند که تحریفی از واژه صابئی است.
مرکزیت این گروه مذهبی در شهر اهواز است. سید علی خامنهای رهبر جمهوری اسلامی، آنها را از اهل کتاب دانستهاست. کی از رهبران این دین[چه کسی؟] در ملاقات با سید علی خامنهای خواستار حضور یک نماینده از صابئین در مجلس شورای اسلامی شد که رهبر ایران این مسئله را منوط به حد نصاب رسیدن افراد این دین به عدد ۱۵۰۰۰۰ نفر دانست چرا که قانوناً به ازای هر ۱۵۰۰۰۰ نفر یک نماینده در مجلس میتواند حضور داشته باشد.[نیازمند منبع]صابئین در حمایت اردوان اشکانی به خاطر آزار رومیان یا یهودیان از مسکن اولیهشان که حدود پالستین (فلسطین امروزی) بوده به مرزهای ایران آورده شدند و برخی در اطراف تیسفون (در عراق کنونی) و برخی در نواحی کرخه و کارون و در شهرهای پارسیان مسکن داده شدند. اینان در شوشتر و دزفول ساکن بودند. در زمان قاجار برخی (از چه گروهی بودند نا مشخص است) مبادرت به آزار اینان داشتند که امیرکبیر به نجات اینان همت گماشت. امروزه اینان در سوسنگرد، دزفول، اهواز و آبادان زندگی میکنند و به صورت سنتی بیشتر مذهب خود را پنهان میدارند. آیین ایشان پیوستگی خاصی با آب دارد. برای نمونه مراسم ازدواج ایشان در کنارآب کارون برگزار میشود. نزد خوزستانیان قدیم ایشان به امانتداری و صداقت ضربالمثل بودهاند. زبان ایشان ترکیبی از عربی و زبان آرامی است . ایشان الفبایی مخصوص به خود دارند که برخی از نوشتارهای خود را به ان مینویسند. کار اینان بیشتر حکاکی ظروف طلا و نقره بودهاست و امروزه نیز بسیاری به زرگری مشغولند. معمولاً ایشان (بویژه مسن ترها) با ریشی بلند و مرتب، سبیلی بلند که روی ریش میآید و نیز عمامه کوچک سفید قابل شناختن هستند. تقویم مندائی تقویم مندایی براساس هبوط (تولد) حضرت آدم نوشته شدهاست و منداییان سال کبیسه ندارند چراکه براین اعتقادند که خداوند همه چیز را براساس گردش وتکرارخلق نموده و به همین اساس سالهای مندایی باید گردش کنند تا این دوران حفظ شود ویک روزهم به عقب یا جلو تغییر نکند. یک سال مندائی ۳۶۵ روزاست. هر ماه مندائیان ۳۰ روز است که در مجموع میشود ۳۶۰ و ۵ روز، پنجه که جزء ایام ۱۲ ماه بهشمار نمیآیند (به علت مقدس بودن این ۵ روز). روز تعطیل رسمی منداییان در طول هفته یکشنبه است. عناوین ماههای مندایی: دولا، نونا، امرا، تورا، صلعی، سرطانا، آریا، شمبلتا، قینا، ارقوا، هیطا و گدیا است.
دیدگاه