آقای خیابانی به دهانتان و گوشمان رحم کن

تیم‌های ایران و کره‌جنوبی با تساوی یک بر یک به کار خود پایان دادند؛ مسابقه‌ای که کره‌ای‌ها شانس آوردند دو توپ عزت‌اللهی و طارمی به تیر دروازه برخورد کرد. این روزها، اما جای خالی عادل فردوسی پور در تلویزیون بیشتر از همیشه احساس می‌شود.

ورزش مدیا در این باره نوشت: ازصبح بازی ایران وکره‌جنوبی شایعه کرده بودند جواد خیابانی بعد از این مسابقه از دنیای گزارشگری خداحافظی می‌کند. با این حال او مقاوم‌تر از این حرف‌هاست و همچنان به پیاده‌روی روی اعصاب و روان ملت ایران ادامه می‌دهد. جواد در بازی امشب هم همان همیشگی بود؛ گزارشگری که هشتاد درصد جملاتش اضافی است و در آن بیست درصد مابقی هم حماسه‌های ماندگار خلق می‌کند. او را باید نماد بی‌اعتنایی صداوسیما به سلیقه یک ملت دانست؛ سازمانی که برای سلایق مخاطبان و، ولی نعمتان خود، پشیزی ارزش قائل نیست.

یک- «یه بازی کاملا برابر؛ اسکوچیچ این طرف، بنتو اون طرف. یازده کره‌ای این طرف، یازده ایرانی اون طرف.»؛ با این حساب برزیل و مالدیو هم یک بازی برابر است. یازده برزیلی این طرف هستند، یازده مالدیوی آن طرف.دو- «این داستان نیمه اول بازی بود، باید ببینیم نیمه دوم چه اتفاقی می‌اوفته.»؛ جمع‌بندی جواد از نیمه اول بازی در دقیقه بیست‌ودو.سه- «نه، اشتباه نکنید. این یه بازی تمرینی نیست. یه مسابقه جدی تو مقدماتی جام‌جهانیه.»؛ خیلی ممنون که ما را از اشتباه در آوردید استاد!چهار- «انگار گلرشون دو ضرب گیره.»؛ جواد خیابانی، بعد از سه دفع توپ درجه یک و پیاپی از دروازه‌بان نگون‌بخت کره‌جنوبی.پنج- «رکورد ده پیروزی پیاپی اسکوچیچ پاره می‌شه.»؛ آن چیزی که پاره می‌شود، قاعدتا رکورد نیست.شش- «می‌تونم بگم گلر کره، پنجمین مدافع اونهاست.»؛ الان ما چی بنویسیم؟

هفت- «بعید می‌دونم سردار آزمون به این توپ برسه.»؛ دو ثانیه قبل از پاس گل سردار. هشت- «سعید عزت‌اللهی، نه معذرت می‌خوام علیرضا جهانبخش»؛ به قول شاعر: به دریا بنگرم دریا تو بینم! نه- «هی می‌خوره زمین، بلند می‌شه به زندگی ادامه می‌ده.»؛ کلاس‌های موفقیت و ذهن زیبای جواد، وسط گزارش فوتبال. ده- «اولین اشتباه می‌تونه آخرین اشتباه باشه.»؛ دقیقه نود برای گفتن این جمله کمی دیر نیست؟یازده- «اسکوچیچ یکی به نعل می‌زنه یکی به میخ؛ یه هافبک میاره، یه مهاجم.» وقتی تن دهخدا در گور لرزید.

خبرورزشی در این باره نوشت: استاد جواد خیابانی مثل همیشه بازی تیم ملی کشورمان با کره جنوبی را به شکل ویژه‌ای گزارش کرد.اگر جای او فرصت به جوان‌ها داده می‌شد، کمی جای امیدواری داشت، ولی استفاده از همان همیشگی‌هایی که روی مخ ببیننده راه می‌روند و انواع و اقسام اشتباهات خود را طبیعی می‌دانند بیشتر ببیننده را آزار می‌دهد. استاد جواد خیابانی مثل همیشه بازی را به شکل ویژه‌ای گزارش کرد: کار با او به جای کار با توپ! کار خوب تیمی برای تیم کره! (کار خوب تیمی کره) هیچ وقت اضافه‌ای نمی‌گیره فقط ۶ ثانیه! رکورد اسکوچیچ داره پاره می‌شه! سردار به توپ نمی‌رسه، ولی به توپ می‌رسه! «می‌افتد و می‌ایستد و به زندگی ادامه می‌دهد»

استاد خیابانی بسیار اهل پیش بینی است و روی بعضی جمله‌ها تاکید ویژه‌ای دارد. در مهم‌ترین صحنه بازی وقتی سردار تا آخرین لحظه توپ را دنبال می‌کرد استاد معتقد بود او به توپ نمی‌رسد، ولی سردار رسید و یک گل ساخت. شاید جمله «می‌افتد و می‌ایستد و به زندگی ادامه می‌دهد» در فضای غیر فوتبال برای کتاب‌های روانشناسی کاربرد داشته باشد، اما استاد خیابانی برای فوتبال هم استفاده می‌کند.

کاربری در این باره نوشت: واقعا غیر از جواد خیابانی گزارشگر دیگه وجود نداره که برای چنین بازی حساسی انتخاب کنند. رکورد اسکوچیچ داره پاره میشه، این چه جمله‌ای آخه

دیگری نوشت: دیدن فوتبال با گزارش جواد خیابانی یکی از عذاب‌های طبقه هفتم جهنمه

دیگری در این باره نوشت: جواد خیابانی میگه بازیکن هی میفته و هی بلند میشه و به زندگی ادامه میده. فکر کنم انتظار داره بازیکن تا افتاد باید بمیره

دیگری نوشت: میدونستین خواکین فینکس برای ایفای نقش یه آدم عصبی و روانی تو فیلم جوکر‌ی ماه تمام فوتبالا رو با گزارش جواد خیابانی میدید؟