عشق ابدی یا آموزش خیانت؟
تصور کنید یک ویلای بزرگ و لوکس خارج از ایران، جایی که گروهی از جوانان مجرد جمع شده‌اند تا «عشق ابدی» خود را میان یکدیگر پیدا کنند. در نگاه اول، این برنامه ممکن است شبیه یک داستان عاشقانه مدرن یا نمونه‌ای از برنامه‌های تلویزیونی غربی به نظر برسد، اما واقعیت، نه ساده است و نه رمانتیک.
به نقل از وانا، نسخه ایرانی برنامه «عشق ابدی» در همان لوکیشن نسخه ترکی آن ضبط می‌شود و از همان ابتدا با انتقادات گسترده‌ای مواجه شد. دلیل آن هم روشن است: این برنامه بیش از یک سرگرمی ساده است و با فرهنگ ایرانی-اسلامی به شدت ناسازگار است؛ پوشش غربی، روابط آزاد، فحاشی، مصرف الکل، تبلیغ بی‌بندوباری، سطحی‌نگری و گرایش به تنوع در رابطه، همه رفتارهایی هستند که بسیاری معتقدند بنیان خانواده ایرانی را هدف قرار می‌دهند.
مجری برنامه، پرستو صالحی، بازیگر سابق تلویزیون ایران است که دلیل مهاجرتش را «زشت بودن فضای سینما» و «مخالفت با نظام مدیریتی و سیاسی» اعلام کرده بود! اکنون همان فرد، میزبان برنامه‌ای است که بسیاری آن را تجسم زشتی می‌دانند.
در شبکه‌های اجتماعی واکنش‌ها گسترده بود. کاربران معتقدند برنامه «نمایشی و از پیش نوشته‌شده» است و به شکل غیرمستقیم «شک و خیانت» را در ذهن مخاطب می‌کارد. هدف اصلی این برنامه به نظر بسیاری، جلب مخاطب و افزایش شهرت شرکت‌کنندگان است نه یافتن عشق واقعی.
اینستاگرام و وبلاگ‌نویسان نیز با نمایش لحظاتی از برنامه، به تبلیغ آن کمک کردند و باعث افزایش دنبال‌کنندگان شرکت‌کنندگان شدند.
مکانیزم برنامه ساده است: شرکت‌کنندگان باید یک «همراه» داشته باشند و در صورتی که با فرد دیگری سازگاری پیدا کنند یا جذب شخص جدیدی شوند، اجازه دارند به روابط جدید وارد شوند. برخی حتی گفته‌اند اگر فرد جذاب‌تری وارد ویلا شود، شریک فعلی خود را ترک خواهند کرد؛ این نشان می‌دهد معیار انتخاب‌ها بیشتر ظاهر و جذابیت جسمی است تا شخصیت یا رفتار.
این نگاه سطحی و رقابتی به عشق، سؤال مهمی ایجاد می‌کند: اگر همیشه «گزینه بهتر»، «زیباتر» یا «ثروتمندتر» وجود داشته باشد، جای تعهد، وفاداری و زندگی مشترک کجاست؟ بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی همین نکته را نقد کردند. عده‌ای هم می‌گویند چنین رفتارهایی در بخشی از جامعه ایرانی وجود دارد و برنامه صرفاً آن‌ها را به نمایش می‌گذارد. اما سؤال اصلی این است که آیا عادی‌سازی چنین رفتارهایی درست است؟ آیا این برنامه به جای اصلاح، آن‌ها را ترویج نمی‌کند؟
برخی لحظات برنامه نیز جنجالی شد؛ مثلاً وقتی مردی از زنی می‌پرسد آیا پیش از این رابطه داشته، او با طعنه پاسخ می‌دهد: «نه، حتماً در خانه زندانی بودم!» کاربران بسیاری واکنش نشان دادند و تأکید کردند که انتخاب نکردن رابطه هم خود نشانه عزت است.
انتخاب نام «عشق ابدی» نیز برای بسیاری تلخ بود. کاربران نوشتند: «چگونه برنامه‌ای که عشق را با جایزه ۳۰ هزار دلاری مقایسه می‌کند، می‌تواند درباره عشق واقعی باشد؟»
عشق واقعی بر پایه ظاهر، پول یا لحظات زودگذر ساخته نمی‌شود. این برنامه اگرچه سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد، اما ارزش‌هایی مانند تعهد، وفاداری و خانواده را به چالش می‌کشد.
فصل اول برنامه به پایان رسید و فصل دوم در راه است، اما بسیاری از روابط شکل‌گرفته پس از برنامه فروپاشیدند یا صرفاً برای جلب دنبال‌کننده ادامه یافتند.
می‌توان گفت «عشق ابدی» نمونه‌ای از برنامه‌هایی است که با تبلیغ روابط سطحی، بنیان‌های فرهنگی و خانوادگی جامعه ایرانی را هدف قرار می‌دهند. سؤال مهم این است که آیا جامعه و نهادهای فرهنگی ایران اجازه خواهند داد مفهوم عشق به ابزاری برای نمایش و شهرت تبدیل شود؟
دیدگاه